Regen en slakken

Er zullen veel mensen in Nederland blij zijn met de regen die er valt, maar voor mijn barefoot trainingen is het niet echt lekker. Tot op heden alleen met droog en warm weer gelopen, een heerlijk gevoel het warme asfalt onder je voeten. Maar vandaag was dit wel anders, door het natte wegdek voelden mij voeten na 10 minuten al koud aan en en waren ze ook voor mijn gevoel veel gevoeliger dan anders. Daarbij spoelt de regen kleine steentjes en zand op de weg, dit maakt het er niet beter op, vooral niet als ze blijven "plakken" onder je voet. Naast deze ongemakken zijn er nog meer ongemakken, kleine naaktslakken die je bijna niet kan zien besluiten massaal de weg over te steken! De details van wat je voelt als je er in gaat staan zal ik de lezers besparen. Dit alles zal na verloop van tijd ook wel wennen maar wat mij betreft het eerste half jaar geen regen, daar zijn mijn voeten nog niet aan toe.

Het gaat weer om het lopen

Lopen is een fantastische bezigheid, maar waarin ik mijzelf verbaasde was het feit dat sinds ik barefoot loop ik het lopen anders en intenser ervaar. Ik hoop niet dat dit zweverig overkomt want dat is niet wat ik bedoel. Zonder anderen mensen tekort te doen kan je stellen dat iedereen die een paar schoenen aantrekt na enige oefening in staat is om een rondje te kunnen hardlopen. Na mijn laatste training op blote voeten waarin ik echt super makkelijk over het asfalt ging had ik een intense ervaring van genieten. Ik genoot van het feit dat ik in staat was te lopen op blote voeten op een ondergrond waarvan de meeste mensen zouden denken: auw! dat moet zeer doen, terwijl ik zonder enige pijn of hinder mijn loop afwerkte. Dit gevoel is als een goocheltruc die je hebt geoefend en ook echt lukt! Tijdens mijn transitie-fase van schoenen naar blote voeten gaat het weer echt om het lopen en is het lopen weer het hoofddoel, terwijl het laatste jaar het lopen een middel was om het doel te bereiken. Het voelt dan ook als een hernieuwde kennismaking met lopen, ik hoop dan ook om nog lang dit gevoel te mogen hebben

Geen geduld

Practice what you preach gaat nu even niet op, ik had mezelf beloofd om pas te gaan hardlopen wanneer ik 60 minuten kon wandelen. Helaas moet ik bekennen dat ik inmiddels al drie keer per week hardloop. Ik heb besloten om binnen de wandelsessies voorzichtig het hardlopen te introduceren. Ik ben begonnen met 3x2'00 te hardlopen met 2'00 rust er tussen. De eerste sessie leverde mij 5 dagen serieuze spierpijn in de kuiten op. Maar het hardlopen voelde echt fantastisch! Ondanks dat ik stond te popelen om weer te gaan lopen heb ik ook echt vijf dagen rust gehouden om te herstellen. Wat mij verbaasde was de voetzolen die totaal geen tekenen van beschadigingen hadden. Het enige wat ik voelde was een branderig gevoel onder de bal van mijn voet zogenaamde "hotspots". Het was niet de huid die branderig was, maar de structuur onder de huid die branderig aanvoelde. Na twee dagen op schoenen was dit verdwenen. De volgende twee sessies van 3x2' heb ik zonder spierpijn afgerond. Inmiddels heb ik er een minuut aan toegevoegd en loop ik in totaal 7 minuten nog steeds zonder spierpijn.

Vandaag mijn tweede keer 7 minuten, en het voelde zo goed dat ik te snel gelopen heb, met als resultaat gevoelige voetzolen en de teen naast mijn grote teen die branderig aanvoelt. De oorzaak is waarschijnlijk dat ik teveel naar achter heb afgezet in plaats van recht omhoog, de volgende keer weer iets rustiger. Dit is gelijk het voordeel van barefoot lopen, directe feedback wanneer je iets niet goed doet! Op de foto mijn voeten na 40 minuten barefoottime, 30 minuten op asfalt, waarvan 6 gerend en 10 minuten op scherp grind en stenen.