De eerste stappen

Barefoot running heeft alles te maken met het aanleren van een nieuwe looptechniek. In mijn geval wil dat zeggen dat ik na 40 jaar lang op mijn hiel te zijn geland nu op mijn voorvoet moet gaan landen. Dit vraagt veel van het aanpassingsvermogen van het lichaam, de hersenen moeten geprogrammeerd worden met een nieuwe beweging en alle spieren, pezen en ligamenten moeten zich aanpassen aan de nieuwe beweging. Je kunt je voorstellen dat dit enige tijd vergt, en dit is direct ook het moeilijke aan barefoot lopen. Ondanks het feit dat veel onderzoek er op lijkt te wijzen dat barefoot lopen voor minder blessures zorgt (dit is nog steeds niet empirisch bewezen in een longitudinaal onderzoek) is ook hier van belang dat je luister naar je lichaam net als bij alle andere sportactiviteiten. Dit is voor mij de reden dat ik er ook voor heb gekozen om niet meer te lopen op schoenen, ook geen minimalistische, omdat je hiermee een veel directere feedback krijgt van je lichaam. Ik ben nu al gevorderd tot 30 minuten wandelen op mijn blote voeten, hierbij voel je echt de belasting die het op blote voeten lopen geeft aan de spieren van je voeten, enkels, kuiten en je voetzolen. Daarnaast doe ik iedere dag spierversterkende oefeningen voor kuiten, voeten en enkels. Tot nu toe nog geen enkele blessure gehad, ik wil het wandelen opbouwen naar 60 minuten en dan hardlopen introduceren binnen de wandelingen. Een barefoot journey is een ervaring, maar vraagt wel geduld!

Nieuwe uitdaging, barefoot running

Het lopen van de marathon was mijn ultieme doel, nu dit bereikt is wordt het tijd voor een nieuw doel met voldoende uitdaging. Nu zou het voor de hand liggen om als nieuw doel mijn huidige tijd op de marathon te verbeteren, maar dat gaat het niet worden. Mijn nieuwe doel wordt een diepte investering in mijn toekomstige loopcarrière. Barefoot running, of op zijn Hollands hardlopen op blote voeten. Al twee jaar verdiep ik mij in de onderliggende wetenschap van het barefoot lopen, het is geen cult-gedrag voor zonderlingen maar een serieuze benadering van het hardlopen. Er is ontzettend veel wetenschappelijk onderzoek naar gedaan en de onderzoeksresultaten zijn bijzonder positief, met name ten aanzien van blessurepreventie en het verbeteren van de loop-efficiency. Je zult je afvragen als dit echt zo goed is waarom de toppers niet allemaal op blote voeten lopen? De reden hiervoor is voor de hand liggend, wil je echt op blote voeten gaan hardlopen zul je een gigantische stap terug moeten doen. In mijn geval betekent dit dat ik nu in staat ben om de marathon te lopen op schoenen en op mijn blote voeten kom ik niet verder dan 20 minuten wandelen! Naast een zeer langdurige lichamelijke aanpassing moet je ook psychisch in staat zijn om deze offers te brengen. Ik heb er lang over getwijfeld, maar de doorslag werd gegeven door het laatste boek wat ik heb gelezen, The Complete idiot's guide to barefoot running Een inspirerend boek waarin de achtergronden van het barefoot lopen en de manier waarop je deze vorm van lopen kan implementeren fantastisch wordt uitgelegd. De passie waarmee de auteurs Dr. Craig Richards en Thomas Hollowell over het onderwerp schrijven zorgt er voor dat je onder het lezen je schoenen en sokken bij wijze van spreken al uit doet!

Het doel bereikt

Eindelijk is mijn doel bereikt, het lopen van de marathon! Helaas ging het niet zoals gepland maar dat mag de pret niet drukken. Een week voor de marathon was er ineens uit het niets pijn in mijn linkerknie. Ik had op woensdag nog een 15km gelopen, zo'n trainingsloop die je moet hebben voor je moraal, ik liep met vleugels zo verschrikkelijk makkelijk liep ik de 15 km. Op de vrijdag er na moest ik nog een rustige 10km, direct bij het inlopen voelde ik de pijn. Ik dacht dat ik er wel doorheen zou lopen, maar helaas het werd alleen maar erger. Direct besloten om de laatste 3 trainingen voor de marathon te schrappen uit het schema. De laatste week was de meest verschrikkelijke week die ik ooit heb meegemaakt, de onzekerheid of de knie zou herstellen was killing. Op de dag zelf besloten ondanks de pijn die ik had toch te lopen, de knie ingetaped en toch gestart. De eerste kilometers voelde ik de knie nog een beetje daarna voelde ik het niet meer. Ik ben bewust niet te hard gestart maar kreeg de laatste kilometers kramp in het been waarvan de knie getaped was. De tape los gemaakt en toen de laatste kilometers op moraal uitgelopen. Ondanks de tegenvallende tijd mijn mooiste finish ooit!